. - ← اف1 ✿

من بيشتر وقت ها

اينجا همه مث همن انگار

ههههه

من

باريکلا

من

من البته قبلاها

سحر ؟ انجام بده هنوزم

واااااا...تفريحات سالممونو نبرزير سوال

*يه وقتايي كه بخوام ذهنم درگير چيز ديگه نباشه اينكار مي كنم

اوه اوه

من بلا اثتثناايجور را ميرم

آفرين

واي من....اصلا آدم رواني ميشه

هههه

اگه حواسم باشه اينطوري راه ميرم

من گاهي

سلام.فکم تا زمين باز شده!افتخار دادين مهندس!و همچنين دوستان که نظردادين

خواهش ميکنم

من هنوزم همينطوريم البته اگه حواسم پرت بشه و يادم بره دارم تو خيابون راه ميرم

سلام... اين حالت در روانشناسي ميتونه يکي از نشانه هاي وسواس خفيف باشه...

جدي جناب خدايي؟

*جدي جناب خدايي؟ - ××بلاي آسموني××

يستردي

* يني ديگه اينكارو نكنيم ؟!

به اين موضوع ميتونيد چيزهاي ديگري هم اضافه کنيد: مثل شمردن پله ها و آجرها... تکرار بيشمار يک آهنگ يا ترانه در ذهن... گشتن تمام جيبها براي پيدا کردن يک چيز ساده و ...

عجب!شاپرک اگه حلواي آدماي يه کم وسواسو را بخوري وسواست بيشترم ميشهاينم از من داشته باش

* خب گاهي اينايي كه شما مي گيد يا موضوع همين فيد رو انجام مي دم اما فقط براي سرگرمي ويا جلوگيري از معطوف كردن ذهنم به يه موضوع...بازم وسواسه ؟

خب وسواسيا به صف... برن بخش فرهنگي راديو قند پارسي وقت مشاوره بگيرن // البته تمام اين حالات تا وقتي که وقفه جدي يا معضل قابل توجهي در زندگي ايجاد نکنه نيازي به پيگيري و توجه نداره... نگران نباشيد...

* اگه حلوا باشه من حاضرم وسواسم بشم بلا تو سعي نكن از زير حلوا در بري

* اگه رايگانه ميايم شما مشاوريد جناب خدايي؟

چه باکلاس شده راديو يه مدت نبوديم..بخش مشاوره هم اضافه شده؟عجب!حقوق ما را نميدن اونوق هي بخش اضافه ميکنن..اين پولا خوردن داره آيا؟

من ذره بين زنده هستم // خيلي داره تراز مالي راديو سقف بورس يزد رو ترکونده!

* الان پروفايلتون خوندم پس خدا رو شكر من وسواس ندارم فعلا

* بلا ديدي وسواس نداشتم حالا مشكل حل شد كي حلوا مي دي ؟!

خدا بده از اين پولاي خوردني

من من من

گاهي

شاپرک سنگ پا قزوين از رو رفت تو نميري؟

* نه چون من شماليم قزويني نيستم كه ذهن منو منحرف نكن كي حلوارو ميدي ؟!

وقتي که حلواي تو رو خوردم

* اصلا امكان نداره من به كسي حلوا بدم از قاصدك بپرس ، مگه بيل به معده خودم خورده كه بدم به تو ؟! تو پيشنهاد دادي حالام بايد به حرفت عمل كني

جناب ذره بين، شايد فرمايشتون صحيح باشد ولي بنده به ياد بازي دوران بچگي که يک پا مي پريديم و سنگ رو و خودمون رو رد مي کرديم و نبايد پا روي خطها ميگذاشتيم وگرنه ميسوختيم، اين حرکت رو انجام ميدم انگار که بازي نبوده، زندگي بوده يه جورايي

به به (آيکون فلاش بک به ساليان دور!)

من براي کنترل حرکاتم اون کارو انجام ميدم.ببينم ميتونم صاف راه برم يا نه

پيام

← اف1 ✿
92/5/23