کسي را دوست ميدارم که رسم مهرباني را نميداند
محبت را نمي فهمد غم بي هم زباني را نميداند
کس را دوست ميدارم که رنگ چشمان آتش افروزش
عجيب و گرم و روياييست به من چشمي نمي دوزد
به من مهري نمي ورزد
نميدانم به دنبال کدامين هرزه ي بدنام و هر جاييست
کسي را دوست ميدارم نگاهش گرم و روياي
گهي از حسرت ميگويد
گهي با من به دلتنگي سخن از عشق ميگويد
نميدانم دلش با کيست
با من نيست ميدانم
يک دل دارد و هزار سودا
چرا که لايق من نيست